Maandag 4 januari, de eerste werkdag van het nieuwe jaar! Voor sommigen geeft dat het gevoel van ‘eindelijk’ weer mogen werken, verlost van de ledigheid en het nietsdoen van je schoolvrije kinderen en het continue eten in de kerstvakantie. Voor anderen is zo’n eerste werkdag toch een lastige dag omdat je al die collega’s gewenst en ongewenst nieuwjaar moet zoenen. Hoe is dat voor jou? Snak je om weer aan de slag te gaan op die eerste werkdag in het nieuwe jaar? Of zou je je kerstvakantie liever verlengen met nog een weekje?

Het nieuwe jaar inluiden, de mensen om je heen gelukkig nieuwjaar wensen, goede voornemens maken, uitspraken doen als ‘dit jaar wordt alles anders’. Ik weet het niet. Ik heb er toch wel een beetje dubbel gevoel bij. Natuurlijk hou ik er van om met vrienden een gezellige avond te organiseren en oud & nieuw te vieren. Natuurlijk geniet ik van champagne en vuurwerk en wens ik iedereen het allerbeste. Maar… dat doe ik eigenlijk altijd, iedereen de beste wensen wensen. Ik wil dat niet slechts een keer per jaar doen. Dit geldt trouwens voor mij ook voor kadootjes. Natuurlijk neem ik een kadootje mee wanneer ik naar een verjaardag ga. Maar ik koop nog veel liever een kado voor mijn geliefden op het moment dat ik het tegen kom. Ik wil mijn geliefden op dat moment blij maken en ik wil niet wachten totdat ze jarig zijn of tot het kerst is. Ze verdienen het hele jaar door mijn aandacht.

Vooral die goede voornemens met nieuwjaar vind ik lastig. Hoe vaak je wel niet hoort dat iemand wil afvallen, meer wil sporten, minder wil drinken, stoppen met roken, etcetera etcetera. En hoe net zo vaak hoor je later dat het niet is gelukt. Of dat diezelfde persoon het jaar erop dezelfde voornemens heeft en het nu toch wel écht wil gaan doen. Tsja. Ik voer mijn goede voornemens liever uit op het moment dat ik ze bedenk. Voor mij is dat in ieder geval een stuk effectiever. Uitstel wordt anders afstel.

Let wel, ik wil de magie zeker niet van het oudejaarsfeest afhalen. Ik vraag het me gewoon weleens af. Wat maakt die magie dan eigenlijk? Ik ken ook de kant van emoties die bij zo’n viering horen, net als bij het kerstfeest. Het verdriet van het missen van je dierbaren, die met zo’n moment toch heftiger naar voren komt. Misschien maakt het definitieve van het afsluiten van een jaar dat gevoel sterker? Wat is die magie die oud & nieuw zo speciaal maakt?

Terug naar het wel of niet zoenen van je collega’s op de eerste werkdag van het nieuwe jaar. Ik ken iemand die bewust pas na 6 januari gaat werken, omdat hij niet tegen al dat gezoen en gewens kan. Echt waar. Maar kun je het ontwijken? Ik denk het niet. Het is een cultuuraspect dat in ieder geval in het Nederlandse werkklimaat duidelijk aanwezig is. Als je het ontwijkt, ben je onbeleefd of asociaal. Daarom dus toch maar gewoon zoenen, ook met die ene collega die je liever niet binnen de afstand van 30 cm benadert. Dit geldt trouwens zowel voor vrouwen als voor mannen. De vrouwen moeten misschien ongewenst met mannen zoenen, maar de mannen toch wellicht ook ongewenst met vrouwen. En soms is het natuurlijk wel hartstikke gewenst, en is het misschien wel die ene keer per jaar dat je eindelijk de lichaamsgeur van die ene leuke collega van dichtbij mag opsnuiven…wauw.

Nog iets waar ik mijn gedachten weleens over laat dwalen. Wie o wie heeft toch bedacht dat je op oudjaarsdag elkaar een ‘goed uiteinde’ wenst? Een goed uiteinde? Ik vind het altijd overkomen alsof je elkaar een goede uitvaart wenst. Maar dat kan ook aan mij liggen. De Duitse tekst spreekt me in ieder geval meer aan, daar wenst men elkaar ‘einen guten Rutsch’. Een goeie roetsj, dat klinkt toch leuk? Laten we met z’n allen lekker het nieuwe jaar in roetsjen, joehoe!