Je bent weer terug. Terug van vakantie. Waar je alle rust had, niets hoefde en vooral niets moest. Je bent weer terug. Terug in de dagelijkse sleur waar je even aan was ontvlucht. Het leven ontrolt zich weer als vanzelf. Er zijn weer patronen, structuren, regels, planningen, etcetera. Er moet weer van alles. 

Volgens mij is het woord ‘moeten’ een van de kernwoorden in het verhaal vakantie. In het dagelijks leven moet je zoveel. Of het nu van jezelf is of van je baas, van je gezinsleden of van wie dan ook. Wanneer je weg bent op vakantie, valt dat moeten vaak bijna helemaal weg. Alleen het moeten van jezelf blijft over en de vraag is of je ook dat kunt loslaten. Hoezo moet je er goed uitzien? Hoezo moeten je haartjes en nageltjes verzorgd en bijgewerkt zijn? Alsof het op die camping wat uitmaakt. Je bent dan deel van het campingvolk. In je campingoutfit en met je campingmindset. 

De camping, het is een wereld op zich. Ik vind het heerlijk, zo’n uitstapje naar een andere wereld. De diversiteit van mensen op een camping is wonderbaarlijk. Verschillende nationaliteiten, verschillende culturen, verschillende achtergronden, verschillende voorkeuren en verschillende gedragingen. Zo heb je het gezin met de schattige kleine kinderen die altijd luidkeels hoi roepen als ze voorbij komen, de kakkers met de vrouw met de parelketting (ja ook als ze gaat zwemmen), hoge hakjes en verwende tienerdochter, het gezin met de dikke BMW X5 en een shabby caravan erachter, en ga zo maar door. Ik vind het geweldig om af en toe een rondje over de camping te lopen en al die diversiteit in me op te nemen. En te genieten van het onbevooroordeeld kijken zonder er iets van te hoeven vinden. Andersom is het ook leuk wanneer anderen voorbij lopen in hun eigen campingrondje. Wie zegt hallo en wie niet. En dan al die spelende kinderen. Ik ben verliefd geworden op de jongetjes met de zwaarden, die al ridderend voorbij snelden, keer op keer. En zo in hun eigen spel opgenomen waren dat de camping was omgevormd tot een ware burcht, de paden waren stiekeme bospaadjes waar ze grote schatten konden vinden en het zwembad was een woeste zee met allerlei monsters om te overwinnen. Soms letterlijk trouwens. In Italië, waar wij waren, is het over het algemeen verplicht om een badmuts in het zwembad te dragen. Nu moet je je voorstellen dat zo’n zwembad vaak al te klein is voor de hoeveelheid mensen die daar in willen liggen wanneer het 35 graden is. Zie dat voor je, en zie dan al die mensen met een gestreepte badmuts op hun hoofd. Charmante badmutsen bestaan namelijk niet. Het is vaak een tweekleurig gestreept stuk stof dat je strak over je hoofd moet trekken. Een waar monsterlijk zicht. Vooral wanneer het animatieteam van de camping een aquarobics sessie organiseert. Dan heb je een zwembad vol met dansende en springende badmutsen, argh!! 

Back to normal life. Het ‘moeten’. Zodra je weer aan het werk gaat, moet je op tijd op kantoor zijn, moet je je mailbox doorwerken, moet je je agenda inplannen, en moet je de verhalen van je collega’s aanhoren over hun geweldige vakantie. Of niet. Je kunt het moeten ook lekker nog even achterwege laten en je opgedane rust en nieuwe energie ten positieve gebruiken. En vooral nog even niets moeten van jezelf. Eens kijken of je met deze mindset op het werk kan opstarten en de dingen aan jou laten aanpassen in plaats van jezelf meteen in allerlei bochten te hoeven wringen. Gewoon, net als op die camping…