Vertrouwen

“Bedankt voor jullie vertrouwen.” Een mailtje dat binnenkomt, afkomstig van de winkelketen V&D. Met in de inhoud: “Wij zijn gewoon open. En als u iets bij ons koopt, krijgt u een gratis kopje koffie”. Stoer of treurig? Ik weet het niet. Ik weet wel dat de V&D al 127 jaar in Nederland bestaat. Jeetjemina, wat een eeuwigheid. Ik heb er zelfs nog gewerkt als zaterdaghulp, wat overigens een geweldig baantje was. De V&D en ook de Hema zijn van die iconen voor de Nederlandse shopcultuur. Gevarieerd, volop keuze en altijd leuk om rond te kijken. En nu gaat het slecht, beide iconen hebben zware financiële problemen. Zoals er vele winkelketens aan vooraf zijn gegaan…helaas. Hoe nodig is het dat de V&D mij bedankt voor het vertrouwen? Heb ik eigenlijk vertrouwen in de V&D? Of koop ik het benodigde artikel net zo makkelijk bij een andere winkel? Goeie vraag. Nu gaat het hier om een winkelketen, maar hoe werkt dat tussen mensen? Heb je vanzelfsprekend vertrouwen in je medemens of is het nodig om dit vertrouwen af en toe te bevestigen en uit te spreken? In de saleswereld is het gebruikelijk om de klant te bedanken voor het vertrouwen bij het verkrijgen van een nieuwe opdracht. Dat voelt ook lekker, voor beide kanten. In relaties tussen mensen wordt vertrouwen vaak als vanzelfsprekendheid ervaren. We gaan uit van het goede in de mens, en vertrouwen een ander liever dan hem te wantrouwen. Totdat het misgaat en het vertrouwen geschaad wordt. Je baas ontslaat je zonder dat daar voor jouw gevoel een legitieme reden voor is, je partner gaat vreemd en lijkt dat niet zo’n big deal te vinden, er ontstaat een ruzie in de familie waar je achteraf geen idee hebt waar het over ging, of je koopt iets op Marktplaats wat een kat in de zak blijkt te zijn. Tsja, vertrouwen is een gek iets. Vanzelfsprekend wanneer je het hebt, maar door externe omstandigheden soms op een gouden weegschaaltje gelegd. Ik blijf graag geloven in de puurheid ervan. Ik hou ervan om uit te gaan van de goede intenties van ieder mens en te handelen met vertrouwen, zonder er over na te hoeven denken dat een ander dat misschien niet doet. Ik blijf bij een van de drie aangeboren waarden die elk kind de eerste vijf jaar van zijn leven heeft: volledig en vol vertrouwen in zichzelf en zijn omgeving. Heerlijk! En of ik voor mijn vertrouwen bedankt wil worden? Misschien in heel zeldzame gevallen.